Bussen is niet alles
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Isis, Devi, Ineke en Hans
12 Februari 2009 | India, New Delhi
Met de bus reizen in India is een avontuur op zich. Het is een spannende belevenis, maar vraagt ook om stalen zenuwen. Vooral als je met man en 2 kinderen op pad bent. Soms zit het mee en zit je zonder moeite in een bus die je naar de plaats van bestemming brengt. Meestal zit het niet mee. Dan moet je eerst 20 keer vragen voor je weet welke bus je moet hebben. Ren je achter een bus aan, waarvan mensen zeggen dat het de bus is die je moet hebben. Zit je er eindelijk in, blijkt dat het toch niet de goede bus en moet je er met gevaar voor eigen leven weer uitspringen.
De bestemming staat altijd in Tamil aan gegeven. Omdat het Tamil geen alfabet kent, is dit voor ons westerlingen niet te lezen. Vaak wordt je van het kastje naar de muur gestuurd. Heb je dan eindelijk de goede bus, dan is het maar de vraag of je kunt zitten. Bussen zijn zo overladen vol met mensen, dat een zitplaats pure luxe is. Soms denk ik dat er niet meer mensen in kunnen. Een vergissing, want elke keer blijken er nog meer in te kunnen. Al steunend en kreunend wordt je dan over de Indiase wegen vervoerd, vol gaten en bulten. Al paaldansend trekt het landschap aan je voorbij.
Maar soms zit het geluk je mee en kun je gewoon zitten. Dan kun je vanuit je zitplaats het schouwspel bekijken. Had ik al geen goede indruk van de Indiase mannen!! Na de laatste busreis is de indruk van de Indiase vrouwen ook bij gesteld. We zaten weer een keer in een overvolle bus. Het was hoogtij dag voor Indiase paren, want volgens mij waren er heel wat huwelijken gearrangeerd voor die dag. In mooie sari's en behangen met goud, stonden bij de bushaltes vele vrouwen te wachten om mee genomen te worden. Maar ja op een bepaald moment is een bus echt vol. Niet dat die vrouwen dat accepteerden. Er ontstond een meningsverschil. Twee vrouwen begonnen te ruziën en trokken elkaar aan de haren. Het werd van kwaad tot erger. 1 vrouw werd zelfs uit de bus gedrukt, maar als een furie verzette ze zich. Ze klampte zich stevig vast aan de andere vrouw. Samen rolden ze over de straat, onder het wakende oog van de andere feestgangers. Die pasten ook niet meer in de bus. De slippers werden uit getrokken. Ze sloegen er driftig op los.
Een fleurige vechtpartij met veel geschreeuw en gekijf. Devi begon er zelfs van te huilen.
Kom je aan de kinderen kom je aan Hans. Dus die heeft er maar eens een paar Nederlandse vloeken tegen aan gegooid. Dat hielp. De bus reed weg, het geschreeuw van de wijven achter latend.
Dat was tenminste nog hilarisch. Minder leuk is het als er politieke acties zijn. Dan vliegen de stenen je om de oren, met het glas van de ruiten. Daar wordt je bepaald niet vrolijk van. Hans zat voorin de bus met Devi toen dit gebeurde. Ze zaten wel onder de glas splinters, maar hadden niets. Gelukkig werd de laatste actie aangekondigd. Voor de kinderen betekende dat een vrije dag, want het was te gevaarlijk om aan het verkeer deel te nemen. Zelfs in een schoolbus.
Bus station is ook altijd een hele beleving. Elk station ziet er een beetje het zelfde uit. Mensen en koeien lopen door elkaar heen. En overal ligt er zooi op grond. India is een weggooi cultuur. En vooral op busstations is dat erg. Koeien poepen op de straat, mensen plassen tegen muren en al het afval wordt achter hun kont weg gegooid. Een vuilnis ton zou een uitkomst zijn, maar die lijkt nog niet uit gevonden te zijn. Onze tijd in India zit er bijna weer op.
En voorlopig zijn we ook wel genezen van de Indiase bussen. Onze laatste trip hebben we daarom maar met een Ambassedor (taxi) gedaan. Na alle avonturen was dat een welkome afwisseling.
De bestemming staat altijd in Tamil aan gegeven. Omdat het Tamil geen alfabet kent, is dit voor ons westerlingen niet te lezen. Vaak wordt je van het kastje naar de muur gestuurd. Heb je dan eindelijk de goede bus, dan is het maar de vraag of je kunt zitten. Bussen zijn zo overladen vol met mensen, dat een zitplaats pure luxe is. Soms denk ik dat er niet meer mensen in kunnen. Een vergissing, want elke keer blijken er nog meer in te kunnen. Al steunend en kreunend wordt je dan over de Indiase wegen vervoerd, vol gaten en bulten. Al paaldansend trekt het landschap aan je voorbij.
Maar soms zit het geluk je mee en kun je gewoon zitten. Dan kun je vanuit je zitplaats het schouwspel bekijken. Had ik al geen goede indruk van de Indiase mannen!! Na de laatste busreis is de indruk van de Indiase vrouwen ook bij gesteld. We zaten weer een keer in een overvolle bus. Het was hoogtij dag voor Indiase paren, want volgens mij waren er heel wat huwelijken gearrangeerd voor die dag. In mooie sari's en behangen met goud, stonden bij de bushaltes vele vrouwen te wachten om mee genomen te worden. Maar ja op een bepaald moment is een bus echt vol. Niet dat die vrouwen dat accepteerden. Er ontstond een meningsverschil. Twee vrouwen begonnen te ruziën en trokken elkaar aan de haren. Het werd van kwaad tot erger. 1 vrouw werd zelfs uit de bus gedrukt, maar als een furie verzette ze zich. Ze klampte zich stevig vast aan de andere vrouw. Samen rolden ze over de straat, onder het wakende oog van de andere feestgangers. Die pasten ook niet meer in de bus. De slippers werden uit getrokken. Ze sloegen er driftig op los.
Een fleurige vechtpartij met veel geschreeuw en gekijf. Devi begon er zelfs van te huilen.
Kom je aan de kinderen kom je aan Hans. Dus die heeft er maar eens een paar Nederlandse vloeken tegen aan gegooid. Dat hielp. De bus reed weg, het geschreeuw van de wijven achter latend.
Dat was tenminste nog hilarisch. Minder leuk is het als er politieke acties zijn. Dan vliegen de stenen je om de oren, met het glas van de ruiten. Daar wordt je bepaald niet vrolijk van. Hans zat voorin de bus met Devi toen dit gebeurde. Ze zaten wel onder de glas splinters, maar hadden niets. Gelukkig werd de laatste actie aangekondigd. Voor de kinderen betekende dat een vrije dag, want het was te gevaarlijk om aan het verkeer deel te nemen. Zelfs in een schoolbus.
Bus station is ook altijd een hele beleving. Elk station ziet er een beetje het zelfde uit. Mensen en koeien lopen door elkaar heen. En overal ligt er zooi op grond. India is een weggooi cultuur. En vooral op busstations is dat erg. Koeien poepen op de straat, mensen plassen tegen muren en al het afval wordt achter hun kont weg gegooid. Een vuilnis ton zou een uitkomst zijn, maar die lijkt nog niet uit gevonden te zijn. Onze tijd in India zit er bijna weer op.
En voorlopig zijn we ook wel genezen van de Indiase bussen. Onze laatste trip hebben we daarom maar met een Ambassedor (taxi) gedaan. Na alle avonturen was dat een welkome afwisseling.
-
13 Februari 2009 - 06:46
Karen:
Mijn hemel!!! Wat een toestand! Wat eng hè, Devi.
Ik ben één keer met de bus in India geweest, we konden zitten maar NOOIT weer. Ik ben fan van de taxi's daar, en helemaal niet duur! Ga maar niet meer met de bus.
Veel plezier nog de laatste dagen/weken!
Groetjes Karen -
13 Februari 2009 - 09:05
Henk En Wouter:
op de verjaardag van henk
een goede reis terug gewenst namens iedereen
wilco,kim,henk,tineke,marijke,wouter,joop,jo en grietjed
-
13 Februari 2009 - 09:13
Simone:
Lang Leve India! Met overvolle bussen, overal zooi en weggooicultuur. Haha, na zulke buservaringen zijn jullie vast en zeker blij om straks weer gewoon lekker met het Hollandse vervoer te mogen reizen. Hooguit enkele minuten vertraging en wellicht een keer een duwtje bij het instappen, maar geen vechtpartijen, glassplinters of paaldanstaferelen! Hoop dat jullie vliegreis er wat comfortabeler uit zal zien. Tot gauw. Dikke kus, Simone -
18 Februari 2009 - 19:52
Bob:
Het was fijn je stem weer te horen en te horen hoe het was, ook dit stukje is schitterend om te zien, grrrrrr, jullie maken me jaloers. Zie je binnenkort weer eens Hans. Gr. Bob -
03 Februari 2010 - 09:52
Britt.:
Hoi isis en devi.
Was het leuk in india?
Nu ben je inmiddels echt heel erg lang weer op school.
En ik ga vandaag met jou afspreken en ook naar streetdance met jou.
XX Britt.
-
03 Februari 2010 - 09:52
Britt.:
Hoi isis en devi.
Was het leuk in india?
Nu ben je inmiddels echt heel erg lang weer op school.
En ik ga vandaag met jou afspreken en ook naar streetdance met jou.
XX Britt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
