Afscheid en een nieuw avontuur

En dan is de tijd echt aan gebroken dat we afscheid moeten nemen. Hoewel ik er nog niet toe kan komen. De bagage is al naar beneden gebracht. Dat bespaart ons het gesleep heel vroeg in de ochtend.
De school boeken en de 8 liter wijn hadden we toch al bij Asni in het restaurant neer gezet. Want waarom zou je dat naar boven spelen, terwijl we dat toch niet gebruiken.
Op de laatste avond zijn we uitgenodigd door onze goede vriend Arun een Brahmaan die samen met zijn gezin in de tempel werkt. Hij en zijn vrouw zijn een geweldige persoonlijkheden. Ter ere van ons afscheid is er een puja gearrangeerd. Er wordt voor ons als gezin gebeden en we krijgen touwtjes om onze pols. Die moeten ons beschermen op onze verdere reis. Ter afsluiting wordt er een geweldige maaltijd gereserveerd. En weer wordt ik getroffen door de warmte van de mensen die ik hier ken. Helaas heeft mijn adoptiefzoon het niet gehaald om afscheid te nemen. Hij doet toelatingsexamen voor een conservatorium in Shimla. Als laatst gaan we naar Mira en Ashoka om afscheid te nemen. Nisha en Anna de twee oudste dochters zijn al vetrokken. De jongste dochter Sangita reist op dezelfde dag als wij, samen met haar oom Reinier. Het is moeilijk om afscheid te nemen, niet wetend wanneer wij elkaar weer zien. Sangita leeft tegenwoordig in Duitsland en we spreken af dat ze deze zomer naar Nederland komt en we haar mee nemen naar Amsterdam. Wie weet is er al snel meer duidelijk over een stuk grond en moet ik terug om dat allemaal te regelen.

En dan breekt de dag van de reis aan. Om 6 uur gaat de wekker. Onze laatste spullen pakken we in onze dag rugzakjes. Een laatste chai bij Asni een dikke knuffel en dan rijdt de taxi voor. Ik kijk nog een keer om en vraag me af hoe de plaats eruit zal zien als ik terug kom.
Het nieuwe avontuur kan beginnen.