En dan nog een feestje!

Na 7 dagen feesten zijn de huwelijksvoltrekkingen afgelopen. Het weer was fantastisch. Kon niet mooier. Maar daarna viel de regen in. We zijn een hele dag op de kamer gebleven, omdat het te heftig was om naar buiten te gaan. Inmiddels zijn we weer van stek veranderd. We zitten nu hoger in de bergen en is het toch wel een heel eind lopen naar het dorp. Ook veel verder van Mira vandaan. Daar is inmiddels een yoga groep gearriveerd, waar ze heel druk mee is. Maar we gaan elke dag wel even op bezoek. De regenpijp die wij de vorige keer hebben geïnstalleerd vraagt om onderhoud. Er is 1 afwateringspijp afgebroken. Dus we kunnen ons hier ook uitleven met (ver)bouwen. Ook moeten er kranen vernieuwd worden en heeft Mira nog een paar wensen.

Nadat we het materiaal uit Dharamsala hebben gehaald gaan we aan de slag. En dat op Ashoka's verjaardag. Hij is daar niet zo blij mee, want klussen is niet zijn ding en al zeker niet op zijn verjaardag. Ondanks dat wij hem verzekeren dat hij niet hoeft te helpen, want klussen is echt niet zijn ding. Hij kan het ook niet! Toch voelt Ashoka zich verplicht om mee te helpen van de regen in de drup. Vervolgens gaat hij bij Mira mopperen dat hij daar op zijn verjaardag geen in heeft. Ijzerenheinig gaan wij door met de klussen om Mira niet teleur te stellen.

En als we dan toch bezig zijn breidt de klussenlijst uit. Er is ook nog een rioleringsprijs die gebroken is en met plakband weer aan elkaar is geplakt. Er is nog een kraantje kapot. Dat vraagt om nieuwe materialen. Gelukkig heeft Mira's broer Reinier de beschikking over een motor en biedt aan om de resterende spullen de volgende dag te halen. We laten het klussen dus maar voor wat het is en vieren Ashoka's verjaardag. Is voor zijn gemoedstoestand ook goed. En voor die van Mira's. De dag wordt af gesloten met klassieke Indiase muziek. Er is zelfs een hele bekende Indiase fluitist. Hij speelt mijn lievelingsmuziek. Hoewel Hans en de kinderen er van genieten, vinden ze het na een uur wel genoeg. Alleen blijven is ook geen optie, want de weg omhoog is te ver. Dus kies ik ervoor om mee te gaan.

De volgende dag worden de laatste klussen geklaard door Hans en Reinier. De tijd is ook aan gebroken om afscheid te nemen. De kinderen moeten naar school. Er is een taxi geregeld om naar Srinagar te vertrekken. Een afstand van 442 km waar zeker 12 uur over gaan doen. Als het niet langer is. Maar voor we vertrekken gaan we met Ashoka mee op zoek naar een stukje land. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En mijn verlangen om daar toch een plek te hebben is groot.
Maar het is ook een goede investering. De grond die ik 17 jaar geleden heb gekocht en weer heb verkocht, nadat ik Hans heb ontmoet, is nu 40 keer zoveel waard. Wij hebben een mooie plek gespot. Wie weet wat de toekomst brengt!