Na een lange reis is slaap een weldaad. De bedden zijn zoals ik ze gewend ben. Hard! Slim van mij dat ik mijn Thermarest matje heb mee genomen. Hiermee overleef ik de aankomende 6 weken wel.

Hans een de kinderen liggen nog op 1 oor. Ze kwamen laat in de avond aan en hebben weinig geslapen tijdens hun reis. Die liggen slapen dus een gat in de dag. Ik laat ze lekker slapen en ga zelf Paharganj verkennen. Eerst een ontbijt in mijn vertrouwede restaurantje dat is er nog steeds is nadat ik 18 jaar geleden voor het eerst in India kwam. Er is niets veranderd. Zelfs de kunststofstoeltjes lijken nog het zelfde. Ik ga er dus heel voorzichtig op zitten, want de sporen des tijds zijn zichtbaar. Eerst een melkkoffie om de verslavingshoofdpijn te onderdrukken. Al snel staan er verschillende bedelaars om me heen en verschillende reizigers nemen plaats op het kleine terrasje en wisselen reisverhalen uit. Ook dat is nog steeds hetzelfde. Een hele aardige jongen komt bij mij aan tafel zitten. Hij is net terug uit Mc Cloud Ganj en vliegt verlaat vannacht India. Hij vertelt over zijn periode daar. Handig als voorbereiding, zodat ik me een voorstelling kan maken van het gebied waar ik zolang heb gewoond en veel heb mee gemaakt.

Ik krijg zijn simkaartje voor de telefoon, omdat hij dat niet meer nodig heeft. Ook dat is nog steeds hetzelfde. Reizigers delen niet alleen hun verhalen, maar helpen elkaar.

Nadat hij is vertrokken komen er twee baba's aan het tafeltje naast mij zitten. Ook zij wisselen hun heilige ervaringen uit. Het verschil is dat deze baba's India niet verlaten en altijd opzoek zijn naar nieuwe ervaringen op hun weg naar verlichting.